وبلاگ
- از دسته‌بندی قهوه
کشورهای تولیدکننده قهوه: نگاهی به تولید قهوه در کشورهای مختلف و تفاوت آنها
- نوشته‌ای از قهوه‌ی آن | Aan Coffee
- در تاریخ
فهرست نوشته
در دنیای قهوه، کشور مبدأ دانه نقش بسیار مهمی در شکل‌گیری عطر و طعم نهایی قهوه دارد. هر منطقه جغرافیایی شرایط منحصربهفردی برای رشد و تولید قهوه دارد؛ از آب‌وهوای گرمسیری گرفته تا ارتفاع مزارع و نوع خاک. این شرایط متنوع باعث می‌شود دانه‌های قهوه از هر کشور ویژگی‌های طعمی خاص خود را داشته باشند. برای دوستداران قهوه، آشنایی با کشورهای مختلف تولید قهوه و تأثیر محیط رشد بر طعم می‌تواند تجربه‌ای جذاب باشد که به آنها کمک می‌کند فنجان قهوه‌ای مطابق سلیقه خود انتخاب کنند.
در این نوشته، ابتدا به بررسی این می‌پردازیم که چگونه عواملی نظیر اقلیم، ارتفاع و خاک بر طعم قهوه اثر می‌گذارند. سپس به معرفی چندین کشور مطرح در سه قاره آفریقا، آمریکا و آسیا می‌پردازیم و طعم‌های شاخص قهوه هر یک را توضیح می‌دهیم. در ادامه نیز یک جدول مقایسه‌ای از ویژگی‌های طعمی قهوه‌ها بر اساس کشور ارائه شده است. در پایان هم نکات کلیدی برای انتخاب قهوه بر اساس کشور مبدأ و ذائقه شخصی شما ذکر شده و بخش پرسش‌های متداول به برخی از سوالات رایج پاسخ می‌دهد.
تأثیر اقلیم، ارتفاع و خاک بر ویژگی‌های طعمی قهوه
شرایط طبیعی محل رشد قهوه، که اصطلاحاً مجموعه این شرایط را ترکیب اقلیم و خاک یا «محل کشت یا زمین» قهوه می‌نامند و تأثیر مستقیم بر عطر و طعم دانه قهوه دارد.
ارتفاع قهوه
اولین عامل مهم، ارتفاع منطقه کشت است. در مزارع مرتفع‌تر (مثلاً کوهستان‌های بلند)، دما خنک‌تر است و گیاه قهوه رشد کندتری دارد. این رشد آهسته به دانه زمان بیشتری می‌دهد تا مواد قندی و ترکیبات پیچیده در خود انباشته کند؛ نتیجه آن ایجاد طعم‌های غنی‌تر و اسیدیته بالاتر در طعم قهوه است. به همین دلیل بسیاری از قهوههای مرغوب از ارتفاعات بالا می‌آیند و طعم روشن‌تر و میوه‌ای‌تری دارند. در مقابل، در ارتفاعات پایین‌تر که دما بیشتر است، رشد گیاه سریع‌تر بوده و نتیجهٔ آن دانه‌هایی با عطر و طعم ساده‌تر و اسیدیته کمتر است.
اقلیم قهوه
عامل مهم بعدی، اقلیم یا شرایط آب‌وهوایی است. قهوه یک گیاه استوایی است و بهترین رشد را در محدوده کمربند قهوه (بین مدارهای رأس‌السرطان و رأس‌الجدی) دارد. اما حتی در این محدوده، اقلیم مناطق مختلف با هم تفاوت دارد. میزان بارندگی، دمای سالانه و میزان آفتاب هر منطقه بر طعم دانه قهوه اثر می‌گذارد.
به طور کلی، بهترین رشد درخت قهوه در دمای حدود ۱۸ تا ۲۵ درجه سانتی‌گراد اتفاق می‌افتد؛ دماهای بسیار بالا یا پایین می‌توانند به گیاه تنش وارد کنند و بر کیفیت دانه اثر منفی بگذارند. برای مثال، مناطق با فصل‌های خشک طولانی (مانند برخی نواحی آفریقا و آمریکای جنوبی) شرایط را برای تولید قهوه به روش خشک فراهم می‌کنند که طعم متفاوتی ایجاد می‌کند.
در مقابل، مناطقی با بارندگی فراوان امکان شست‌وشوی دانه قهوه پس از برداشت را میدهند که نتیجه آن طعم تمیزتر و اسیدیته شفاف‌تر در قهوه است. همچنین دمای هوای معتدل‌تر و وجود سایه در مزارع (مثلاً در ارتفاعات یا زیر درختان دیگر) می‌تواند به رشد آهسته‌تر و طعم پیچیده‌تر کمک کند، در حالی که آفتاب مستقیم و گرمای زیاد اگر با کمبود آب همراه شود ممکن است کیفیت طعم را کاهش دهد.
خاک قهوه
سومین عامل کلیدی در طعم قهوه خاک محل رشد است. خاک نقش تغذیه‌ای برای درخت قهوه دارد و مواد معدنی و آلی موجود در خاک می‌توانند بر عطر و طعم دانه اثر بگذارند. به‌طور کلی، خاک‌های آتشفشانی که سرشار از مواد معدنی (مانند پتاسیم، فسفر، منیزیم و کلسیم) هستند و pH نزدیک به خنثی (کمی اسیدی) دارند، برای کشت قهوه ایده‌آل هستند. بسیاری از مناطق مشهور تولید قهوه مانند اتیوپی، کنیا, یمن، آمریکای مرکزی و اندونزی دارای خاک‌های آتشفشانی یا غنی هستند که پیچیدگی طعم قهوه را افزایش میدهند. خاک مناسب با زهکشی خوب (نفوذپذیری آب) نیز مهم است؛ ریشه‌های درخت قهوه باید بتوانند به‌خوبی تنفس کنند و مواد مغذی را جذب کنند. در نهایت، ترکیب خاک و شرایط اقلیمی منحصربهفرد هر منطقه موجب ایجاد طیف گسترده‌ای از طعم‌ها در دانه‌های قهوه می‌شود.
گونه و زیرگونه قهوه
همچنین نوع زیرگونه یا واریته گیاه قهوه نیز بر طعم نهایی اثرگذار است. به طور کلی دو گونه تجاری اصلی قهوه وجود دارد: عربیکا و روبوستا. عربیکا (حدود ۶۰٪ از تولید جهان) طعمی پیچیده‌تر با اسیدیته بیشتر و عطر مطبوع‌تر دارد و معمولاً در ارتفاعات بالاتر کشت می‌شود؛ روبوستا (حدود ۴۰٪) مقاوم‌تر و پرکافئین‌تر است اما طعم آن تلخ‌تر و بادی‌اش سنگین است. برخی کشورها عمدتاً عربیکا تولید می‌کنند (مانند اتیوپی و کلمبیا) و برخی دیگر روبوستا (مانند ویتنام)، و در بعضی کشورها هر دو کشت می‌شوند (مثل هند و برزیل). گونه گیاه قهوه و حتی نژادهای مختلف آن (واریته‌ها) نیز بخشی از پازل طعم را تشکیل میدهند.
بررسی روشهای فرآوری مختلف
- فرآوری شسته (مرطوب): در این روش، پس از چیدن گیلاس قهوه (میوه قهوه)، پوسته و گوشت میوه قهوه را از دانه جدا می‌کنند و سپس دانه‌های قهوه را شست‌وشو میدهند. پس از آن، دانه‌ها را خشک می‌کنند. قهوه‌هایی که با روش شسته فرآوری می‌شوند طعم تمیزتر، روشن‌تر و اسیدیته بالاتری دارند؛ به بیان دیگر، ویژگی‌های ذاتی دانه و اقلیم در طعم آنها بیشتر نمایان است. بسیاری از کشورهای آمریکای مرکزی و آفریقایی (مانند کاستاریکا، گواتمالا، کنیا) عمدتاً از روش شست‌وشو استفاده می‌کنند تا طعم شفاف‌تر و عطری دلپذیر در قهوه خود داشته باشند.
- فرآوری خشک (طبیعی): این روش قدیمی‌ترین شیوه تولید قهوه است. در فرآوری طبیعی، گیلاس‌های قهوه (میوه حاوی دانه) را به‌صورت کامل روی زمین و زیر آفتاب پهن می‌کنند تا خشک شوند. طی این مدت، شیره‌ها و قندهای میوه درون دانه نفوذ می‌کنند. قهوه‌هایی که به روش طبیعی فرآوری می‌شوند معمولاً بادی سنگین‌تر، بافت میوه‌ای‌تر و رایحه شراب‌مانند یا شکلاتی دارند. این روش در مناطقی با آفتاب و خشکی کافی (مانند بخش‌هایی از اتیوپی، برزیل و اندونزی) رایج است زیرا نیاز به تجهیزات پیشرفته ندارد و از طبیعت بهره می‌گیرد.
- فرآوری عسلی: فرآوری عسلی حالتی میان شسته و خشک است. در این روش بخشی از گوشت میوه را از دانه جدا می‌کنند اما لایه‌ای چسبناک (موسیلاژ) روی دانه باقی می‌ماند. سپس دانه‌ها را با همان لایه نیمه‌چسبنده خشک می‌کنند. نتیجه این روش، قهوه‌ای است که از نظر طعم و بادی حد وسط دو روش قبلی را دارد: اسیدیته ملایم‌تر از روش شسته و شیرینی و بادی بیشتر شبیه به روش طبیعی. کشورهایی مانند السالوادور، کاستاریکا و برخی مناطق آسیایی از روش عسلی برای ایجاد تعادل در طعم قهوه استفاده می‌کنند.
کشورهای تولیدکننده قهوه و طعم‌های شاخص هر کشور
آفریقا
قاره آفریقا زادگاه قهوه عربیکا است و هنوز هم برخی از منحصربه‌فردترین قهوههای در جهان از این سرزمین می‌آیند. دو کشور برجسته در آفریقا که قهوههای شناخته‌شده‌ای تولید می‌کنند، اتیوپی و کنیا هستند.
قهوه اتیوپی
اتیوپی به‌عنوان خاستگاه اولیه قهوه، تنوع ژنتیکی عظیمی از زیرگونه‌های عربیکا دارد و قهوههای هر منطقه آن طعم و رایحه خاص خود را دارند. به طور کلی، قهوه اتیوپی (مثلاً از مناطق سیدامو یا یرگاچف) دارای عطر و طعم میوهای و گلی با اسیدیته درخشان و بادی سبک تا متوسط است؛ در فنجان قهوه اتیوپی معمولاً رایحه‌هایی از میوه‌های جنگلی، مرکبات و گل یاسمن حس می‌شود. روشهای فرآوری در اتیوپی متفاوت است اما فرآوری طبیعی سنتی در برخی نواحی (مانند منطقه هرر) به پیچیدگی و عمق میوهای دانه‌ها می‌افزاید.
قهوه کنیا
کنیا نیز یکی از تولیدکنندگان مهم قهوه در آفریقا است که به داشتن قهوه‌هایی با اسیدیته بالا، بادی متوسط رو به سنگین و طعم‌یادهایی شبیه انگورفرنگی سیاه (بلک‌کارنت) و مرکبات شهرت دارد. قهوه کنیا اغلب با عبارت «آبدار و شراب‌مانند» توصیف می‌شود که اشاره به طعم میوهای و اسیدیته شراب‌مانند آن است. مزارع قهوه کنیا عمدتاً در ارتفاعات بالا قرار دارند و دانه‌های قهوه برداشت‌شده را با دقت به روش شسته فرآوری می‌کنند. نتیجه این شرایط، فنجانی شفاف و پیچیده است. بسیاری از علاقه‌مندان قهوه، قهوه کنیا را به خاطر پیچیدگی طعم و رایحه بی‌نظیرش جزء محبوب‌ترین‌ها می‌دانند.
کشورهای دیگر آفریقا
علاوه بر اتیوپی و کنیا، کشورهای دیگری در آفریقا تولید قهوه دارند که هر یک ویژگی خود را دارند. برای مثال، تانزانیا قهوه‌ای شبیه به قهوه کنیا اما کمی ملایم‌تر تولید می‌کند (اغلب با نت‌های میوهای و اسیدیته خوشایند). رواندا و بروندی با اینکه تولیدکنندگان کوچک‌تری هستند، به خاطر قهوههای شسته با عطری شیرین شبیه گل‌ها و میوه‌ها و بادی سبک تا متوسط مشهورند. اوگاندا نیز یکی از تولیدکنندگان بزرگ آفریقا است (به‌ویژه در زمینه روبوستا)، هرچند عربیکای ارتفاعات اوگاندا طعمی شکلاتی-میوهای و اسیدیته متعادل دارد. به طور کلی قهوههای آفریقایی (به‌خصوص شرق آفریقا) برای کسانی که طعم میوهای، اسیدیته روشن و رایحه گل‌مانند را دوست دارند بسیار جذاب هستند. شایان ذکر است که هرچند حجم تولید قهوه آفریقا کمتر از آمریکا است، اما تنوع و کیفیت طعمی آن چشمگیر و منحصربهفرد است.
آمریکا
منظور از قاره آمریکا در بحث قهوه، عمدتاً مناطق استوایی قاره آمریکا شامل آمریکای جنوبی، مرکزی و بخشی از کارائیب است که از بزرگترین تولیدکنندگان قهوه جهان به شمار می‌روند. در این میان، برزیل و کلمبیا دو قدرت اصلی تولید قهوه در جهان و این قاره هستند.
قهوه برزیل
برزیل بزرگترین تولیدکننده قهوه دنیاست. حدود یک‌سوم قهوه جهان در برزیل کشت می‌شود و قهوههای متنوعی در مناطق مختلف آن پرورش می‌یابند. به طور کلی، کشورهای قهوه‌خیز آمریکای لاتین بیش از نیمی از قهوه جهان را تأمین می‌کنند، بنابراین نقش تعیین‌کننده‌ای در بازار جهانی دارند. طعم قهوه برزیل معمولاً متعادل با اسیدیته پایین و بادی سنگین است و یادداشت‌های طعمی آن شامل شکلات، فندق و کارامل می‌شود. بسیاری از دانه‌های برزیل به روش طبیعی فرآوری می‌شوند که شیرینی و بافت نرم‌تری به قهوه می‌دهد. این خصوصیات باعث شده قهوه برزیل پایه بسیاری از ترکیب‌های اسپرسو باشد و اسپرسویی با کرمای غلیظ و طعم آجیلی ایجاد کند.
قهوه کلمبیا
کلمبیا دومین تولیدکننده بزرگ در قاره آمریکا و از نظر حجم معمولاً در رتبههای دوم یا سوم جهان قرار دارد. قهوه کلمبیا به داشتن طعمی متوازن و همه‌پسند معروف است؛ اسیدیته متوسط، شیرینی دلپذیر و بادی متوسط از ویژگی‌های معمول قهوههای کلمبیا است. در عطر و طعم قهوه کلمبیا اغلب می‌توان نشانه‌هایی از کارامل، شکلات شیری و میوه‌های معتدل (مانند سیب یا انواع توت) یافت. مناطق کوهستانی آند در کلمبیا (مانند منطقه هولین) با ارتفاعات بالا و خاک غنی، شرایط ایده‌آلی برای پرورش عربیکای مرغوب فراهم کرده‌اند. فرآوری دانه‌ها را عمدتاً به روش شسته انجام میدهند که این امر به ایجاد پروفایل تمیز و روشن کمک می‌کند. کلمبیا همچنین با قهوههای تخصصی‌اش در سراسر جهان شهرت جهانی دارد.
کشورهای دیگر آمریکا
آمریکای مرکزی و کشورهای کارائیب نیز سهم مهمی در بازار قهوه تخصصی دارند. برای مثال، گواتمالا با خاک آتشفشانی غنی و اقلیم کوهستانی، قهوه‌هایی با بادی متوسط، اسیدیته مرکباتی-شیرین و رایحه کاکائویی تولید می‌کند (به‌ویژه قهوه منطقه آنتیگوا که بسیار مشهور است). کاستاریکا به تولید قهوههای باکیفیت با اسیدیته روشن و نت‌های مرکباتی و آجیلی شهره است و بسیاری از مزارع آن از روشهای نوآورانه (مانند فرآوری عسلی) برای تنوع‌بخشیدن به طعم استفاده می‌کنند.
کشورهای دیگر مانند هندوراس، پرو و مکزیک نیز تولیدکننده مقادیر زیادی قهوه هستند: هندوراس و پرو در دهه‌های اخیر به بهبود کیفیت قهوه عربیکا پرداخته‌اند و طعم‌هایی متعادل با شیرینی ملایم ارائه میدهند؛ مکزیک بیشتر به خاطر قهوههای ارگانیک و طعم ملایم و آجیلی‌اش معروف است. حتی جامائیکا با وجود تولید کم، به دلیل قهوه مشهور بلو مانتین (Blue Mountain) که طعمی بسیار متعادل و لطیف دارد در محافل خاص قهوه محبوبیت دارد. به طور کلی قهوههای قاره آمریکا (خصوصاً آمریکای لاتین) دارای تعادلی دلپذیر هستند؛ ترکیبی از شیرینی شکلاتی-کاراملی و اسیدیته میوهای ملایم که آنها را برای ذائقه‌های مختلف قابل‌پسند می‌سازد.
آسیا
در قاره آسیا، تنوع زیادی در تولید قهوه؛ از کشورهای بزرگ تولیدکننده روبوستا تا تولیدکنندگان عربیکای خاص دیده می‌شود.
قهوه ویتنام
ویتنام بزرگترین تولیدکننده قهوه در آسیا و دومین در جهان است که بخش عمده تولید آن را قهوه روبوستا تشکیل می‌دهد. قهوه روبوستای ویتنام دارای کافئین بالا، اسیدیته پایین و طعم بسیار قوی و تلخ است که اغلب با پس‌مزه خاکی یا چوبی همراه می‌شود. این نوع قهوه شاید به اندازه عربیکا دارای پیچیدگی عطری نباشد، اما نقش مهمی در تأمین قهوه ارزان‌قیمت (برای قهوه فوری و ترکیبات اسپرسو) دارد. با این حال، فرهنگ قهوه در ویتنام نیز جالب توجه است؛ مثلاً قهوه سنتی ویتنامی را با شیر غلیظ‌شده شیرین سرو می‌کنند که تلخی روبوستا را متعادل می‌کند.
قهوه اندونزی
اندونزی نیز یکی از بازیگران اصلی در صحنه قهوه آسیا است. اندونزی شامل چندین جزیره قهوه‌خیز مانند سوماترا، جاوه و سولاوسی است که هر کدام قهوه‌هایی با خصوصیات متمایز تولید می‌کنند. مشهورترین آنها سوماترا است که قهوه‌ای با بادی بسیار سنگین، اسیدیته پایین و طعم خاکی، ادویه‌ای و گاهی یادآور چوب و دود تولید می‌کند. روش فرآوری نیمه‌شسته منحصربهفرد در سوماترا نیز به ایجاد بافت خاص و مزه‌های گیاهی در این قهوه‌ها کمک می‌کند. در مقابل، قهوههای جزیره جاوه معمولاً ملایم‌تر و شیرین‌تر هستند و قهوه توراجا از سولاوسی به داشتن تلخی لطیف و رایحه ادویه‌ای شهرت دارد. اندونزی علاوه بر عربیکا، روبوستای فراوانی نیز تولید می‌کند که در ترکیب‌های اسپرسو کاربرد فراوانی دارد.
قهوه هند
هند سومین تولیدکننده بزرگ قهوه آسیا است که هم روبوستا و هم عربیکا کشت می‌کند. هرچند حجم تولید هند به اندازه ویتنام و اندونزی نیست، اما قهوههای هندی ویژگی‌های جالبی دارند. عربیکای جنوب هند (در ایالت‌هایی مانند کَرناتَکه و کِرالا) عموماً اسیدیته ملایم، بادی متوسط و طعم‌هایی شامل آجیل، کارامل و ادویه‌های ملایمی مانند هل و میخک دارند. یکی از روشهای فرآوری منحصربهفرد در هند موسوم به “مانسون‌مالابار” است که در آن دانه‌های سبز قهوه را در معرض باد و رطوبت موسمی قرار میدهند؛ این فرایند باعث کاهش اسیدیته و ایجاد طعمی صاف با حس ادویه‌ای و چوبی در قهوه می‌شود. قهوه مانسون‌مالابار هند به خاطر همین طعم خاص محبوب شده است. کشورهای دیگری نیز در آسیا قهوه تولید می‌کنند؛ برای مثال، یمن که از قدیمی‌ترین مراکز قهوه دنیا است به قهوه موکا با طعم شکلاتی-میوه‌ای‌اش شهرت دارد.
به طور کلی قهوههای آسیایی طیف گسترده‌ای را در بر می‌گیرند؛ از روبوستاهای بسیار قوی و تلخ گرفته تا عربیکاهای عطری با بادی بالا. به طور کلی آسیا نزدیک به یک‌سوم تولید قهوه جهان را در اختیار دارد که عمده آن قهوه روبوستا (از ویتنام و اندونزی) است.
جدول مقایسه‌ای ویژگی‌های طعمی قهوه‌ها بر اساس کشور (اسیدیته، بدنه، طعم)
| کشور | اسیدیته | بادی (تن‌واری) | طعم‌یادهای شاخص |
|---|---|---|---|
| اتیوپی | زیاد | سبک تا متوسط | میوهای و گلی (مرکبات، یاسمن) |
| کنیا | زیاد | متوسط تا سنگین | میوهای و شیرین (انگورفرنگی سیاه، مرکبات) |
| برزیل | کم | سنگین | شکلاتی و آجیلی (مانند فندق) |
| کلمبیا | متوسط | متوسط | متعادل، ته‌مزه کارامل و میوه ملایم |
| اندونزی | کم | خیلی سنگین | خاکی و ادویه‌ای (تلخ‌مزۀ گیاهی) |
| ویتنام (روبوستا) | بسیار کم | خیلی سنگین | تلخ و بسیار قوی (خاکی، کافئین بالا) |
نکات کلیدی برای انتخاب قهوه بر اساس کشور
- اگر طعم میوهای و اسیدیته درخشان را دوست دارید، قهوههای آفریقایی مانند اتیوپی یا کنیا انتخاب ایده‌آلی برای شما هستند. این قهوه‌ها رایحه‌های گلی و میوه‌های شیرین را در فنجان شما نمایان می‌کنند.
- اگر طعم شکلاتی یا آجیلی با اسیدیته ملایم را میپسندید، به سراغ قهوههای آمریکای لاتین (مثل برزیل، کلمبیا یا کاستاریکا) بروید. این قهوه‌ها بادی متعادل و طعم دلپذیر کاراملی-شکلاتی دارند که اکثر ذائقه‌ها را راضی می‌کند.
- برای طرفداران طعم‌های تلخ‌تر و بادی سنگین‌تر، قهوههای آسیا گزینه مناسبی هستند. مثلاً یک سوماترای اندونزیایی با نت‌های خاکی و ادویه‌ای یا قهوه روبوستای ویتنام با کافئین بالا، تلخی و غلظت مورد نظر را فراهم می‌کنند.
- اگر قهوه با اسیدیته پایین می‌خواهید به سراغ کشورهایی بروید که اسیدیته کمتری دارند. برای نمونه، قهوههای مناطق کم‌ارتفاع‌تر مثل برخی مناطق برزیل که طعم متعادل‌تری دارند.
- در نهایت، برای پیدا کردن قهوه دلخواه خود، تجربه و آزمون اهمیت دارد. کشورهای مختلف و ترکیب‌های متنوع را امتحان کنید؛ ممکن است ترکیب خاصی از یک کشور آفریقایی و یک کشور آمریکای لاتین دقیقاً پروفایل طعمی مورد علاقه شما را ایجاد کند. شناخت تدریجی ذائقه و ویژگی‌های قهوه هر کشور، بهترین راهنمای شما در انتخاب خواهد بود.
جمع‌بندی:
کشور مبدأ قهوه یکی از عوامل اساسی شکل‌دهنده طعم و ویژگی‌های حسی هر فنجان قهوه است. همان‌طور که دیدیم، اقلیم، ارتفاع، خاک و روشهای فرآوری در هر کشور ترکیب منحصربهفردی را ایجاد می‌کنند که نتیجه آن طیف گسترده‌ای از طعم‌هاست؛ از عطر گل‌ها و میوه‌ها در قهوههای آفریقایی گرفته تا شیرینی شکلات و مغزها در قهوههای آمریکای لاتین و تلخی خاکی در قهوههای آسیایی. با آگاهی از این تفاوت‌ها و در نظر گرفتن سلیقه شخصی خود، می‌توانید دانه قهوه‌ای را انتخاب کنید که بهترین تجربه را برای شما به ارمغان آورد. دنیای قهوه گسترده و متنوع است و آزمودن انواع قهوه از کشورهای مختلف بخشی از لذت کشف سلیقه خاص شما در قهوه است.
سوالات متداول درباره تولید قهوهکشور مبدأ قهوه چقدر بر طعم آن تأثیر دارد؟
کشور مبدأ قهوه چقدر بر طعم آن تأثیر دارد؟
بسیار زیاد؛ شرایط اقلیمی، ارتفاع، خاک و روشهای فرآوری در کشور مبدأ همگی ترکیب طعمی دانه را شکل میدهند.
کدام کشورها بیشترین تولید قهوه را دارند؟
برزیل بزرگترین تولیدکننده قهوه دنیاست. پس از آن ویتنام، کلمبیا، اندونزی و اتیوپی در رتبههای بعدی قرار دارند.
تفاوت طعم قهوههای آفریقا، آمریکا و آسیا در چیست؟
قهوههای آفریقایی عطر و اسیدیته بالاتری دارند؛ قهوههای آمریکای لاتین متعادل و با طعم شکلاتی/آجیلی هستند. قهوههای آسیایی خاکیتر، تلخترند و بادی سنگینتری دارند.
چگونه قهوه مناسب ذائقهام را بر اساس کشور انتخاب کنم؟
ابتدا مشخص کنید چه طعمی را میپسندید (مثلاً میوهای، شکلاتی یا تلخ)؛ سپس کشوری را انتخاب کنید که قهوه آن پروفایل طعمی نزدیک به سلیقه شما دارد.
